We zijn inmiddels in de omgeving rond de stad Piwniczna-Zdrój. Dat is in het uiterste zuiden van de Polen tegen de grens met Slowakije.
Rodebietensoep
Het bezoek aan de Bacówka-hut in bergdorp Obiza is een belevenis. De menukaart is volledig in het Pools, dus dat wordt kiezen op goed geluk. Door een luidspreker, een beetje misplaatst in de sfeer van de berghut, weerklinkt een melding als je eten klaar is. Wij blijken rodebietensoep en pierogi gevuld met blauwe bosbessen te hebben besteld, (niet) toevallig twee typische gerechten voor deze streek.
De omgeving rond Piwniczna-Zdrój heeft zoveel bezienswaardigheden te bieden, dat we een paar dagen blijven plakken. Als uitgangspunt voor bergruïne Rytro – de historische stad Stary Sacz en kuuroord Krynica-Zdrój met zijn nostalgische houten villa’s in Zwitserse stijl – gebruiken we een mooie camping in het eveneens bezienswaardige Novy Sacz.
Drielandenpunt
Nog ongerepter is het nationale park Bieszczady in het uiterste zuidoosten van Polen. Hier, aan de rand van de Beskiden op het drielandenpunt van Polen, Slowakije en Oekraïne, leven wolven en beren, vele herten, enkele elanden en sinds eind jaren zestig wisenten.
Vast in de drab
Mensen wonen er amper in deze streek en daar genieten we met volle teugen van – tot onze camper na een nachtje op een gratis campingterrein in de zachte bodem aan de oever van een riviertje blijft steken. De camping is wellicht meer bedoeld voor tenten. Maar waar vinden we hulp?
Onze mobiele telefoon blijkt geen ontvangst te hebben en het is veel te ver lopen naar het dichtstbijzijnde dorp. Oh wacht, zijn we gisteren niet langs een boerderij gekomen? Na een halfuur stevig doorstappen proberen we Poolse boer met handen en voeten uit te leggen wat er aan de hand is. Twee uur later trekt de hulpvaardige kerel ons met zijn tractor uit de drab.
Grens met Oekraïne
Via een bochtige maar prima aangelegde weg rijden we verder naar de laatste gemeente in het nationale park voor de grens met Oekraïne. Wolosate ligt aan de voet van de 1346 meter hoge Tarnica, de hoogste berg van de Beskiden. Na de Tweede Wereldoorlog moesten de inwoners van Wolosate en andere dorpen in de regio hun woonplaats verlaten vanwege een grensgeschil. Nadien kon de natuur onverstoord haar gang gaan. De Beskiden zijn tot op vandaag de dunstbevolkte regio van Polen.
Bedreigd paardenras
Als je dan toch in de zuidoostpunt van Polen bent, wil je uiteraard de beroemdste bewoners van de streek leren kennen. Dat zijn, typisch voor een dunbevolkt gebied, geen mensen maar paarden. In de jaren tachtig ontstond hier op een oud bedrijfsterrein een fokkerij van het met uitsterven bedreigde huzule-paardenras. Bij de fokkerij kun je terecht voor een ritje met een koets of op de rug van een paard.
Voor de terugweg trekken we een kleine week uit. In het recreatieoord Solina badderen we in het grootste stuwmeer van Polen. En na twee weken natuur sluiten we onze geslaagde trektocht af met een afwisselende brok cultuur. De steden Krakau en Wroclaw liggen beide op de route terug naar huis.
Zuid-Polen deel 1
Benieuwd welke plekken redacteur Carolin Hlawatsch in het eerste deel van de reis allemaal aan doet? Lees dan deel 1.
Bron: MPS, Tekst & foto’s: Carolin Hlawatsch