Voor een reis rond de wereld heb je een expeditievoertuig voor alle terreinen nodig waaraan je zeker een zescijferig bedrag kwijt bent. Toch? Kerstin en Thomas Meyer uit Dresden bewijzen dat het ook anders kan.
52.000 kilometer
De twee gepensioneerden reizen met een halfintegraal van de Capron-fabriek in Neustadt (Saksen). Het is een Carado T337, door hen omgedoopt tot ‘Mey-Hus’. Het eerste deel van hun wereldtournee bracht de twee in 2017 van Duitsland tot aan Thailand en terug, een totale rit van ongeveer 52.000 kilometer.
Hoe kom je op het idee om voor een dergelijke onderneming een camper uit de kast te trekken? Thomas Meyer beschouwt het nuchter: “We wilden een stevig voertuig met weinig snuisterijen. Bovendien liep 95 procent van onze route over normale of goede onverharde wegen. De delen van de route die voor ons en de Carado een uitdaging waren, rechtvaardigden de kosten van een specialistisch voertuig niet.”
Weinig schade
De keuze voor de camper bleek de juiste beslissing. De Meyers zijn zeer tevreden met hun Carado. De structuur van de halfintegraal veroorzaakte maar een paar problemen. In tegenstelling tot de achteraf gemonteerde motordrager: vanwege de lange overhang aan de achterkant en de soms toch echt slechte wegen, werd de onderkant van de garage weggerukt. Als je niettemin rekening houdt met de lengte van de reis, het klimaat en vooral de toestand van de wegen, is het schaderapport van de Meyers verrassend kort.
In Delhi (India) moet er een band worden gewisseld
Door Taliban-gebied
Afgezien van de belasting van het voertuig, brengt een roadtrip naar het Verre Oosten ook andere uitdagingen met zich mee. Denk bijvoorbeeld aan de soms delicate politieke situatie. Oorspronkelijk wilden de Azië-reizigers per schip van Gwadar in Pakistan naar Muscat in Oman. Omdat de veerboot buiten dienst was en bijna alle grensovergangen van Pakistan naar Iran gesloten waren, bracht de reis hen naar de door de Taliban geteisterde Quetta aan de grens met Afghanistan.
Onder politie-escorte
Ze brachten eerst drie dagen ‘ter bescherming’ door in een politiebureau. Ook al zijn deze posten juist voor de Taliban voorname doelwitten. Pas toen ontvingen ze een document dat een politie-escorte garandeerde van Quetta door Noord-Pakistan. Deze regio wordt d de Taliban als uitvalgebied gebruikt vanwege de nabijheid van de Afghaanse grens.
Ook aan de Iraanse kant moesten ze vanwege de strenge veiligheidssituatie verder onder politiebescherming. Ook het weer werkte niet altijd mee: in het noorden van India en in Nepal zorgden extreme moessonregens ervoor dat tal van wegen en bruggen verwoest of moeilijk begaanbaar waren.
‘China veruit het mooiste land’
Ondanks de ontberingen en gevaren hebben de positieve reiservaringen de overhand. De Dresdeners zijn bijzonder enthousiast over één regio: “China was veruit het mooiste land tijdens onze reis! Dit is deels vanwege de vele attracties die buitenlanders vaak gratis kunnen bezoeken. Verder waren de steden schoon, de mensen vriendelijk en waren de meeste wegen in topconditie.”
Geen taalbarrière
Handig was ook dat in China de provinciale en snelwegen in het Engels bewegwijzerd waren. De taalbarrière was voor de Meyers geen reden om voor een reis rond de wereld terug te schrikken. “Doordat we in onze schooljaren in de voormalige DDR Russisch hebben geleerd, konden we ons vrij goed verstaanbaar maken in Rusland en de voormalige Sovjetrepublieken. Thomas spreekt verder Engels, wat in bijna alle Aziatische landen voldoende was om elkaar te begrijpen”, vertelt Kerstin.
In tegenstelling tot China, viel India niet in de smaak bij de Meyers: “Overal zwierf vuilnis rond en zelfs in grote steden als Delhi wordt plastic verbrand voor verwarming – met de bijbehorende geur. Bovendien was een deel van de wegen en bruggen in erg slechte staat.”
Gastvrij Iran
Een hoogtepunt op de reis naar Azië was zeker de gastvrijheid. “In de meeste landen werden we hartelijk verwelkomd en vroeg men naar ons en onze reis. Het toppunt van gastvrijheid ervoeren we in Iran, ondanks de deelname van Duitsland aan de economische boycot. Ook verschil in religie heeft nooit een rol heeft gespeeld.”
Het Sankt Thaddäus-klooster in Iran
Kamperen naast de moskee
Kerstin en Thomas hebben voorbeelden van gastvrijheid te over. In de Iraanse stad Garmsar sloegen ze hun camperkamp op naast een moskee. Kort daarna werd het echtpaar omringd door mensen die hen eten kwamen brengen en ze bij hen thuis uitnodigden. Zulke ervaringen zijn enorm belangrijk voor Kerstin en Thomas Meyer. Deze ervaringen versterken hun opvatting dat je de wereld gezien moet hebben, en niet thuis vanaf de bank moet oordelen.
Na negen maanden terug thuis
Na negen maanden arriveerden Kerstin en Thomas Meyer opnieuw veilig in Duitsland in november 2017. Zo eindigde het eerste deel van de reis rond de wereld. Voor het Duitse paar geen reden om op de bank te blijven zitten.
Na enkele reparaties aan ‘Mey-Hus’ zijn ze na zes maanden pauze in juni 2018 vertrokken naar de Amerika’s. Dit keer leidde de reis van Alaska tot Tierra del Fuego. Meelezen met alle reiservaringen kan op hun website. En daarna? Misschien Afrika, IJsland, Scandinavië. Een vervolg komt er sowieso.
Deel jouw unieke kampeerreis
Ben jij met je kampeermiddel ook ooit de Europese grens overgestoken? Laat het hieronder dan weten of mail ons op redactie@acsifreelife.nl en wie weet lees je jouw unieke kampeeravontuur terug op deze website.
Bron: MPS, Tekst: Anne Mandel