Hij stond bij de verkoper behoorlijk in de weg, een roomwitte Renault Master uit 2003. Dat leverde een buitenkans op voor Luuk Jansen en Nannette Koorenhof uit Alphen aan den Rijn, want voor 1.600 euro mochten ze ’m meenemen. Het nadeel: er mankeerde nogal wat aan. Het voordeel: Luuk heeft een technische achtergrond en jarenlang auto’s en vliegtuigmotoren gerepareerd en onderhouden, dus voor een buscamper zou hij zijn hand niet omdraaien.
Dakluik erin, elektra aanleggen, een roofrack met de verkeerde maat even passend lassen – dat was gesneden koek. Maar met het technische deel waren ze er nog niet: “Een buscamper is natuurlijk wel anders, omdat het óók gaat om het interieur. Daarin is creativiteit belangrijk”, zegt Luuk. Eén ding stond bij het ombouwen de Renault Master vast: het moest zeker geen ‘tupperware camper’ worden.
Luuk: “De meeste standaard campers die je op de weg ziet zijn mooi hoor, maar wij vinden de creativiteit die in een zelfbouwcamper wordt gestopt veel leuker. Geen een is er hetzelfde. We gaan weleens naar een treffen en dan kun je zien wat anderen zelf hebben gebouwd. En andere kampeerders kunnen bij ons binnenkijken, mensen blijven redelijk vaak plakken.”
Muzikaal skeletje
Er is ook nogal wat te zien als de schuifdeur opengaat. Een ‘Tiroler boshut’, zo omschreef de presentator van een AutoWeek-filmpje op YouTube de camper van Luuk en Nannette. Luuk schoot in de lach bij dat geschetste beeld, hij had het nog niet eerder gehoord. “Die opmerking vonden we heel grappig,” blikt hij terug, “want we hebben helemaal niets met Oostenrijk. Hoewel, mijn oma komt uit Oostenrijk…”
De associatie met berghutten en boswachtersgroen snappen we: de bus is vanbinnen afgetimmerd met tand- en groefdelen – schrootjes – die donkergroen zijn gebeitst, overal aan de wanden hangen houten bakjes met spullen en dan zijn er nog veel versieringen, van een dromenvanger tot souvenirs en impulsaankopen zoals een grappig skeletje waar muziek uit komt. Het voelt allemaal als thuis, zeggen ze, en dat is simpel te verklaren:
“Het interieur dat we in de bus hebben, hebben we in ons appartement ook. Ook daar hangt bijvoorbeeld een wandrek met potten en pannen eraan”, vertelt Nannette. Welke van de decoraties zouden ze echt nooit wegdoen? Luuk: “Een doosje dat we vaak gebruiken, het was vroeger een centenbakje waar munten in zaten om de huur mee te betalen. Die vonden we ooit op Marktplaats en hij hangt nu bij ons aan het aanrecht. Er zitten muntjes in voor de douche op de camping en kleine dingen die je niet kwijt wil raken.”
Rammelcircus
Al die losse spullen, is het niet een groot rammelcircus onderweg? “Dat valt wel mee”, vertelt Nannette. “Wij kennen natuurlijk elk rammeltje. We zouden onze bus daarom ook nooit uitlenen. Ook omdat Luuk zelf iets kan repareren als er iets aan de hand is.”
Zo kwamen ze in Spanje met pech te staan, de multiriem bleek door iemand anders verkeerd om gemonteerd te zijn. Dat overkomt Luuk niet nog een keer: “Die V-snaar heb ik nu gewoon bij me. Ik denk sowieso dat ik in de camper meer gereedschap mee heb dan anderen.” “Niet een beetje meer, heel veel meer”, lacht hij.
Al dat gereedschap, de betimmering met massief hout, de decoraties, de grote tv, kleding: qua gewicht tikt het allemaal snel aan. “Ik lees op Facebook veel over het gewicht van campers en mensen zijn daar heel bang voor, iedereen wil een camper bouwen die zo licht mogelijk is. Wij zijn daar tijdens het bouwen niet zo mee bezig geweest”, vertelt Luuk. “Elk jaar gaat onze camper de weegbrug op met volle bepakking en een volle watertank.
En dan moet je toch nadenken: wat gaat eruit?” Nannette: “Na een vorige kampeerreis hebben we kleding die we onderweg niet hadden aangeraakt op een hoop gegooid, om te zien wat we hadden kunnen besparen. 32 kilo! Inmiddels nemen we alleen sportkleding en lichtgewicht kleding mee, dat scheelt enorm.”
Heter is beter
Waarop het stel ook enorm gewicht heeft kunnen besparen: een airco. Die is namelijk totaal overbodig in (mobiele) huize Jansen-Koorenhof, vertelt Luuk. “Ik zeg altijd: ‘Hoe heter, hoe beter.’ Voor mij begint het leven boven de 35 graden.” Ze hebben wel een type dakluik ingebouwd waar een ventilator in zit. Misschien komt-ie nog van pas in Zuid-Spanje, de bestemming waar ze regelmatig – ook deze zomermaanden – te vinden zijn.
Voor de winter hebben ze een standkachel, wel zo lekker tijdens een avondje tv-kijken. Hun enorme tv, die eerst aan een zijwand naast het bed hing, is vorig jaar verkast naar het middenpad, tussen de kasten in. Zo kunnen ze vanuit de twee draaistoelen voorin veel makkelijker het scherm zien en Formule 1 of andere sporten volgen. Tot nu toe streamen ze altijd via hun telefoon, maar als het goed is gaat er deze zomer een platte Starlinkantenne voor mobiel internet het camperdak op.
“We kijken veel YouTube-filmpjes van mensen die op reis zijn, ook vloggers van onze leeftijd”, vertelt Nannette. “In de toekomst willen we ook zelf gaan vloggen. Dat zijn we nu allemaal aan het uitzoeken: hoe werkt het met video bewerken enzo? We hebben er al een nieuwe GoPro (actiecamera, red.) voor gekocht, die nemen we overal mee naartoe. We willen ook mede-zelfbouwcamperaars gaan interviewen onderweg.”
Vliegende verf
Die interviews leveren ongetwijfeld handige tips, maar ook grappige ervaringen op. Luuk en Nannette kunnen erover meepraten, want ze hebben al klussend zelf ook het nodige meegemaakt. Het schilderwerk heeft Nannette voor haar rekening genomen, met een roller en sterk hechtende tractorverf heeft ze de complete buitenkant van de buscamper omgetoverd van roomwit naar mat groen.
Nannette: “We wilden graag een andere kleur, maar het moest low budget, we konden niet kiezen voor wrappen of spuiten. Dus dat werd verven.” Luuk: “We hadden een keer net een blik verf opengemaakt en Nannette stond op een trap tegen de bus, klaar om te beginnen. Ze kon niet goed bij de verf en verloor haar evenwicht. Alle verf vloog door de lucht, de hele straat zat onder! En geen spatje op de bus natuurlijk, haha.”
Bandenwissel
Ook een set stoere terreinbanden was ‘een vergissing’, al viel daar minder om te lachen. Luuk: “Ze stonden heel mooi onder de bus en hier in Nederland reden ze helemaal goed, maar tijdens een afdaling in de Pyreneeën maakten zo opeens zo veel herrie, niet normaal! Ik zat echt met het zweet in m’n handen achter het stuur. Ze bleken vooral geschikt te zijn voor gravelwegen en niet voor asfalt, zeker niet tijdens afdalingen… Thuis hebben we gelijk nieuwe banden gekocht.”
Luuk en Nannette zijn trots op hun bus en hoewel het klustraject soms ‘pittig’ was, zijn ze heel blij dat ze met het bouwen van een camper niet hebben gewacht tot na hun pensioenleeftijd. Vanwege gezondheidsredenen zit nog een camper bouwen er opeens niet (meer) in. Nannette: “We moeten dus zuinig zijn op de camper die we nu hebben. Gelukkig is-ie precies zoals we hem willen hebben.” Luuk: “Deze camper is onze hobby, maar ook onze vrijheid geworden.”
Binnenkort zijn Luuk en Nannette te volgen via hun YouTube-kanaal KoJa’s Tirolerhut op Wielen. Ze gaan onderweg vloggen over hun buscamperavonturen en andere zelfbouwers interviewen over hun campers.
Camperbouwers gezocht
Heb je zelf ook een eigen camper gebouwd? Wij zijn nieuwsgierig naar jouw verhaal. Mail ons op info@acsifreelife.nl onder vermelding van ‘Kluscamper’.
De camperbouwer vertelt verder
Handige klussers bouwen zelf de fraaiste campers. In deze rubriek laten we je hun bijzondere creaties zien. Mark van der Werf bouwde een oude spaarbankbus om tot moderne gezinscamper met een retro uiterlijk. Met succes, want Catootje heeft inmiddels zo’n achtduizend kilometer op de teller.