Leeftest: T@b 400 TD

Het idee ontstond vorige zomer. Na alle naburige Europese landen te hebben aangedaan, wilden we het met de caravan eens wat verderop zoeken. “Griekenland”, opperden onze vaste vakantievrienden gekscherend. Maar het zaadje was geplant en daar kon zelfs een enkele reis van 2.500 kilometer niets meer aan veranderen. Griekenland dus, schiereiland Chalkidiki om precies te zijn. De kinderen slapen in onze Volkswagen buscamper, wij in een kleurrijke T@b 400 TD die we van ACSI FreeLife mogen testen.

Met de T@b val je op. Het retrodesign en de opvallende kleuren toveren een glimlach op ieders gezicht.

Bij de voorbereidingen van de reis merken we al snel dat we ondanks het riante ruimteaanbod van twee voertuigen doordacht moeten beladen. Niet zozeer vanwege het gewicht, maar vanwege de beschikbare ruimte. Zware spullen bergen we op in de zitbak. Onder het bed komt de campinguitrusting. Onze kleren stoppen we in boxen, die we deels in de kledingkast stapelen en deels een plaatsje in de buscamper geven. Voorraden vinden een plekje in het keukenblok.

De bedden, keuken en toiletruimte houden we onderweg vrij van bagage, anders moeten we bij elke tussenstop spullen verplaatsen. In het Volkswagenbusje houden we bovendien alle zes zitplaatsen vrij, zodat de kinderen van onze vrienden onderweg een stuk met ons kunnen meerijden – wel zo gezellig. Grote bagage bergen we achter in de Volkswagen op, klein spul waar we snel bij moeten kunnen gaat in de transportbox achter op de T@b. Het maximale gewicht inclusief disseldruk en wieldruk vormt geen enkel probleem.

Rondvliegende spullen

Om 4:00 ’s ochtends staan onze medereizigers met hun caravans voor de deur en gaan we in colonne op pad. De eerste etappe zou helemaal tot in Kroatië moeten leiden, een rit van zo’n veertien uur. Moet kunnen, als we voorin vaak genoeg van plaats wisselen. Tijdens de vele voorbesprekingen van de reis hebben we besloten om de onbekendere route via Graz te nemen, omdat daar over het algemeen minder verkeer op de weg is.

Het is al donker als we volledig uitgeput in Zagreb aankomen. We verlaten de snelweg en leggen de laatste kilometers van de dag af naar de camping. Eenmaal ter plaatse springen de kinderen enthousiast in het meertje dat bij de camping hoort – maar even snel staan ze weer op het droge. ’s Avonds blijkt het meer het domein van tientallen eenden. We eten vlug iets, drinken een glas wijn en bespreken de route van de volgende dag. En dan is het tijd voor een welverdiende nachtrust.

De jongens slapen op de omgebouwde zitgroep, wij in het vaste bed vierbaans snelwegen, de beroemde ‘autoput’, rijden we richting het zuiden. Onze bestemming van vandaag ligt vlak voor de grens met Macedonië. De camping nabij Vranje heeft een restaurant en een zwembad en belooft de nodige rust, omdat hij enigszins afgelegen ligt. Net als de dag ervoor hebben de kinderen na een lange dag in de auto nood aan een frisse duik – ditmaal zonder eenden.

De luifel is makkelijk te bevestigen en net als de T@b zelf uniek van vorm. De box achterop is handig, maar zit zo hoog dat je er alleen dankzij het opstapje bij kunt.

De volgende ochtend schieten we wakker van de regen die genadeloos neerslaat op het dak van de T@b. Later vernemen we dat de omgeving van de stad Niš deels is overstroomd. Hele straten staan blank en hier en daar zijn zelfs huizen bezweken onder het geweld van de hevige neerslag. Gelukkig blijft die ellende ons bespaard, en rond 9:00 komen we aan bij de grens met Macedonië.

Het landschap is fascinerend. Ook de kinderen achterin kijken hun ogen uit bij zoveel rotsen en ravijnen. Dat Macedonië niet bepaald een rijk land is, merken we aan het wegdek, dat slechter en slechter wordt. Zo goed en zo kwaad als het kan proberen we de grootste groeven in de weg te ontwijken. De T@b volgt gedwee. Na de bergen blijft het landschap glooiend. Op de uitgestrekte weilanden grazen schapen.

Voer voor discussie

Tegen 13:00 bereiken we de Griekse grens. En jawel, de zon breekt door – waar we zo op hadden gehoopt. Aan grenscontrole doen ze hier blijkbaar niet, we kunnen zo doorrijden. Tot aan Thessaloniki staan er overal roze en witte oleanders langs de weg. In plaats van de ring rond de stad te nemen, besluiten we door het centrum te rijden. Een chaos van jewelste, maar het vele moois dat we om ons heen zien, maakt dat ruimschoots goed.

De laatste 150 kilometer naar de eindbestemming zien we olijfbomen zover het oog reikt, gelardeerd met fraaie huizen. En steeds weer vangen we een glimp op van de zee die het schiereiland Chalkidiki omsluit. Samen met de strakblauwe lucht en de warmte die ons door de open ramen komt toegewaaid, zorgt dat ervoor dat we eindelijk overschakelen van reis- naar vakantiemodus. In de late namiddag bereiken we Sarti en de camping in een prachtige baai. Klus geklaard!

We beginnen meteen met opstellen. De uitdraaisteunen zijn goed bereikbaar en zorgen ervoor dat de T@b heel stabiel staat. Zodra de stroom is aangesloten, is het tijd voor de luifel. Ook die is gebruiksvriendelijk en voldoet als bescherming tegen de zon.

Tijdens de heenreis overnachtten we met het hele gezin in de caravan, maar vanaf nu slapen de kinderen in de Volkswagen. Het tweepersoonsbed achter in de T@b is voer voor discussie. Het staat dwars onder de schuine achterwand van de caravan. Degene die achteraan ligt, moet oppassen voor de rollo en kan maar beter geen last hebben van claustrofobie. Het matras en de lattenbodem zijn echter van goede kwaliteit.

Het ouderbed achterin is met 198 x 145 centimeter op zich groot genoeg, maar de schuine wand kan enigszins beklemmend overkomen. Het raam kan maar een paar centimeter open.

Alles aan boord

De T@b heeft geen afgesloten bovenkastjes, dus alle kleding zit opgeborgen in de kledingkast. Die is uitgerust met een stang en kleine vakken met een net ervoor. De open opbergvakken in de caravan gebruiken we voor spulletjes die we dagelijks nodig hebben, zoals een puzzelboekje, zonnebrillen en allerhande opladers.

Koken doen we op vakantie meestal buiten. Bij wijze van test bereiden we de eerste maaltijd echter binnen. De tweepits kookplaats en spoelbak blijken van prima kwaliteit. Een opklapbare plank genereert genoeg werkblad om groenten en andere ingrediënten te snijden en prepareren. De koelkast heeft een inhoud van 106 liter en is overzichtelijk onderverdeeld. Voor kruiden en andere potjes is een handig apothekerskastje onder de schuiflade voorzien.

Grotere keukenspullen zitten in de ronde onderkast, die verbluffend veel opslokt. De deurtjes blijven helaas niet zo goed dicht zitten, en ook over enkele andere scharnieren en sluitingen in de T@b zijn we niet zo tevreden. De vraag is echter of die van zichzelf krakkemikkig zijn, of een knauw hebben gekregen door het slechte wegdek.

De T@b 400 TD is een echte tweepersoonscaravan. Het ruimtegevoel is ondergeschikt aan de vormgeving. Niet elke hoek wordt benut, al is er wel genoeg plek voor mens en uitrusting.

Alles in ogenschouw genomen, is de caravan zeer goed vormgegeven en afgewerkt. Dat maakt het extra jammer dat de fabrikant hier en daar een steekje heeft laten vallen. Zo ontbreken er enkele schroeven en zijn sommige naden slordig of scheef afgedicht – kleinigheden die overigens nauwelijks afbreuk doen aan het vakantiegenot dat we tijdens de reis naar Griekenland hebben mogen beleven. De T@b 400 TD is een geslaagde caravan met alles aan boord, ook al gaat de opvallende vormgeving hier en daar ten koste van het gebruiksgemak en comfort.

Conclusie T@b 400 TD

De T@b 400 is een echte blikvanger. Van binnen eist die lijnvoering echter zijn tol en heeft de fabrikant tal van compromissen tussen gebruiksgemak en design moeten sluiten. Twee personen kunnen zich in de T@b 400 op zich vrij bewegen, maar ze moeten wel enige tolerantie aan de dag kunnen leggen. Ons testgezin haakte de T@b achter een Volkswagen buscamper en had daardoor meer mogelijkheden om de caravan optimaal te benutten. Het bijzondere uiterlijk vertaalt zich zoals te verwachten valt naar een relatief hoge prijs: wie mooi wil zijn, moet pijn lijden (in de portemonnee, welteverstaan).

In pdf-vorm

Wil je het hele artikel over de T@b 400 TD liever nog eens rustig doornemen zonder te hoeven scrollen? Open dan de pdf-versie van het artikel.

Leefetst: T@b 400 TD