“Je zou echt een boek kunnen schrijven over de afgelopen vier jaar”, zegt Andreas Jaeger laconiek. ‘Alf’ ontdekte de geneugten van het camperbestaan eerst met een James Cook en later met een Hymer 750. “En toch heeft die 900 me altijd in vervoering gebracht, niet alleen vanwege de enorme omvang. Toen in de late jaren negentig een video van Thomas D. van de Fantastic Four in zijn eigen Hymer 900 de ronde deed, vond ik dat echt cool. Wat een stijl!”
Internetadvertentie
Ook het begin van de relatie tussen de chef en de grote Hymer uit 1980 is klassiek te noemen. “Elke donderdagavond stond appeltaart bakken op het programma”, herinnert Alf, die in die tijd veel taarten moest bakken voor zijn café. “En wanneer de taarten in de oven stonden, had ik tijd voor mijn e-mail. Toen kwam ik de advertentie op internet tegen.”
Het bleek te gaan om een onvervalste Hymer 900, met buisframeconstructie, 8,8 meter lang en 2,5 meter breed. De vonk sprong direct over. Dat het voertuig niet in topconditie was, bracht daar geen verandering in. “Ik had een zoekfunctie ingesteld, die plotseling opsprong. Een 900! Één van de nog geen dertig die ooit zijn gebouwd!” Zijn ogen stralen nog steeds. Want in zijn veroveringsdrift was hij iedereen voor.
Hoe krijgen we dit wrak hier weg?
“Het was midden in de nacht, net na tweeën. Ik heb toch maar meteen gebeld en blindelings toegeslagen”. Bij de bezichtiging kwam de kater – en daarop volgde een vluchtreflex. “Ik stond op het punt de aanbetaling dan maar op te geven, maar heb toen toch ook de rest maar betaald.” Dit hoewel het wrak achter bergen rommel stond geparkeerd, de inrichting in stukken uiteen lag. “Zonder bijzonder transport kreeg ik dat voertuig daar niet weg.”
Het geheim van de rem…
Uiteindelijk stond de lege huls, volgestopt met alle bij elkaar geraapte onderdelen, in zijn opslag. “Ik had alles uitgeladen om een overzicht te krijgen en vervolgens heb ik even koffiegezet. Eerder was ik al begonnen met de zescilinder, die alleen verse brandstof en een accu nodig had om tot leven te komen. Ik wilde hem warm laten draaien zodat ik hem kon verplaatsen”. Wat Alf toen nog niet wist, was het geheim van de pneumatische rem. Na jaren van stilstaan werkte die stukken beter dan de automatische transmissie.
Op fatale wijze schoot deze namelijk zomaar in een versnelling, waardoor de Hymer 900 plotseling uit de startblokken schoot. “Ik moest aan de kant duiken, maar sprong daarna onmiddellijk in de auto en wist te remmen. Toen had ik ineens acht meter lange slipsporen in de tuin.” Hij en de wagen kwamen net voor een boom tot stilstand. “In 1983 kwam er een film uit over een moordende Plymouth Fury genaamd Christine – vanaf dat moment kreeg de 900 die koosnaam.”
Alles wat je nodig hebt in een woning
Christine heeft echter niet alleen een naam, ze heeft ook eigen biografie. En dat begint in de late jaren zeventig, toen men in Bad Waldsee naar de overkant van de Atlantische Oceaan begon te turen. “Het gerucht gaat dat Erwin Hymer een Apollo-camper of een Winnebago Chieftain uit de VS heeft meegenomen en grofweg heeft nagemaakt. Met alles erin wat je nodig hebt in een woning”, lacht Alf lachend.
Andreas achter het stuur van zijn gepimpte Hymer 900.
Charme van de jaren tachtig
“De Hymer 900 telt een half dozijn oud-eigenaren. Die hebben er onder andere een tweede huis van willen maken en hebben het meubilair verzaagd,” huivert Alf. Ondertussen is hij er samen met een goede vriend in geslaagd een groot deel van het binnenwerk te reconstrueren. Een Hymer 750 E diende als donor. Het achterste gedeelte van Christine is ingrijpend veranderd. “Die was totaal verwoest.” Een nieuwe badkamer en een bed van twee bij twee meter maakten hun entree. Onder het verhoogde bed zit nu een garage voor de quad. Van binnen ademt de 900 nog steeds de pluche charme van de vroege jaren tachtig.
Kathodestraalbuis
“De relatief lage prestaties van de zescilindermotor waren een van de redenen waarom de voor de Amerikaanse markt bedachte 900 in de VS niet verkocht. Ook viel een diesel in die tijd bij Amerikanen niet in de smaak, zelfs als de indeling van het interieur en de sfeer wel naar wens zouden zijn geweest”, meent Alf. Hij nestelt zich ondertussen ongedwongen in de zithoek, die direct aansluit op de voorstoelen en afkomstig is uit een donorvoertuig. “De bar is wel origineel,” benadrukt hij en toont de kamer. “De originele kathodestraalbuis-tv bestaat helaas niet meer.”
Nog geen twee ton op de teller
Met de armen die zo gedetailleerd werk leveren kan Alf naar hartenlust zwaaien, de binnenruimte van de Hymer 900 geeft de ruimtelijke sensatie van een kathedraal. Alleen rolt dit gevaarte ook nog, en hoe! Eind 2014 had Christine 156.000 kilometer op de teller. Tijdens de restauratie kwamen er een paar bij en sinds de opleving zijn het er aanzienlijk meer. Op dit moment staat de teller op 186.000. “Ik rijd ten minste eenmaal per jaar naar Portugal, voor mij het mooiste land ter wereld.”
Voor de trip vanuit Wilhelmshaven rekent hij altijd een paar dagen. “Ik doe het rustig aan, meer dan 100 tot 105 kilometer per uur is niet nodig, zelfs als er meer in zou zitten”, zegt hij mijmerend. De 900 kronkelt stoïcijns zijn weg door het hele land, vergezeld door het gebrom van de motor. De kracht van de vijftrapsautomaat wordt op de twee dubbele achterwielen overgebracht.
2,5 meter brede Hymer 900
Toch is de Hymer 900 ondanks zijn breedte van 2,5 meter verrassend wendbaar, waar Alf in krappe bochten, tot op de millimeter gebruik van maakt. Je merkt dat hij veel reist, dat hij van deze auto houdt. “Natuurlijk heb ik een huis. En toch trekt Christine me elke keer weer achter het stuur, zelfs als ik daarvoor over de sofa moet klimmen. Ik heb het haar nooit kwalijk genomen. En de kleine ‘moordaanslag’ heb ik haar al lang geleden vergeven”, zegt Alf, terwijl hij liefdevol over de flank streelt. En er is veel flank om te aaien. “Je zou er zo een boek over kunnen schrijven…”
Deel jouw ombouwverhaal
Heb jij zelf ook ontfermd over een bouwval op wielen? Dan kijkt de redactie van ACSI FreeLife graag een keer met jou terug op deze tijdrovende klus. Stuur een mail naar redactie@acsifreelife.nl en wie weet staat binnenkort jouw verhaal op onze website.
Bron: MPS, Tekst: Heiko P. Wacker