Dubbele bodems uitgelicht

Hier kan geen misverstand over bestaan. Dit is een heuse kelder waarin tanks, technische installaties en vaak ook de verwarming zijn ondergebracht. De constructie is vooral stevig als de bovenste sandwichplaat wordt gestut door dwars geplaatste tussenwandjes. Dat maakt meteen ook de hele opbouw stabieler, wat je onder meer merkt aan minder rijgeluiden onderweg.

Als de kelder goed is beschermd tegen de kou, is het voor de verwarming een fluitje van een cent om de hele waterinstallatie vorstvrij te houden, ook bij temperaturen dik onder nul. De aftapkranen kunnen bovendien makkelijk toegankelijk en overzichtelijk worden geïnstalleerd in de dubbele bodem, van buitenaf toegankelijk via een serviceluik. Hetzelfde geldt voor de bergruimte in de kelder, die je eveneens van buitenaf kunt beladen – een typisch kenmerk van een klassieke dubbele bodem.

Open inrichting

Veel fabrikanten verkiezen een open inrichting van de dubbele bodem, waarin leidingen en steunbalken kriskras door elkaar lopen.

Voordelen: je kunt makkelijker bij installaties komen, en in de winter wordt alles mooi gelijkmatig verwarmd. De bodem fungeert dan meteen als vloerverwarming.

Nadeel: als bergruimte is zo’n ruimte maar in beperkte mate geschikt, omdat schuivende bagage snel de technische installaties beschadigt. Andere fabrikanten kiezen er daarom voor om de bodem te verdelen in aparte vakken voor techniek en bagage. Vaak zie je vooraan onder de zitgroep een doorlaadberging die van beide kanten toegankelijk is, ideaal voor campingmeubilair of wintersportattributen.

Bij hoge klassieke dubbele bodems lukt het vaak om de storende wielkasten volledig onder de vloer te laten verdwijnen. Daar staat dan wel vaak een afstapje naar de chauffeurscabine tegenover, wat vooral stoort als de cabine geïntegreerd is. In het hogere segment wordt de cabine daarom danig verhoogd.

Dit is een dubbele bodem met twee hoogteniveaus. De zitgroep voorin is middels een vlakke dubbele bodem aan de chauffeurscabine gekoppeld. Voor de keuken of de toiletruimte leidt een opstapje naar het hogere niveau, waar grote tanks kunnen worden ondergebracht. Deze keldersoort zie je doorgaans bij hoogwaardige integraalcampers met de Fiat Ducato als basisvoertuig.

Onder deze naam vindt de dubbele bodem ook in voordeliger campers steeds meer toepassing, al laat deze variant veel ruimte voor interpretatie. In het algemeen wordt er een platte dubbele bodem mee bedoeld die vooral dient om de boordtechniek vorstvrij onder te brengen.

Plek voor bagage is er niet of nauwelijks. Je komt dan ook wel eens de naam “technische dubbele bodem” tegen. Meestal ligt de sandwichplaat van de cabinebodem op de chassisdragers en wordt de triplex vloer daar op 10 à 15 centimeter afstand boven gemonteerd.

Scheidslijn steeds dunner

Er bestaan ook varianten waarbij de vloer uit isolerend sandwichmateriaal bestaat met daaronder al dan niet goed geïsoleerde polyester vormdelen.

Voordelen: het biedt de mogelijkheid tot verlaagde opbergvakken, en de montage gaat relatief snel.

Nadelen: deze constructie draagt weinig tot niets bij aan de stabiliteit van het voertuig en is ook amper een meerwaarde als je gaat winterkamperen. Dit type zie je vaker en vaker en die groeiende populariteit komt voor een belangrijk deel door de verlaagde vakken, die plaats bieden aan bagage en grotere tanks.

De scheidslijn tussen deze variant en de klassieke dubbele bodem wordt steeds dunner. Belangrijk verschil is dat de functionele bodem uitsluitend toegankelijk is via luiken binnen in het voertuig.

Bij dit type bestrijkt de kelder niet het hele voertuig maar slechts delen. Dat kan de voorste helft zijn, bijvoorbeeld onder de zitgroep. Maar vaker wordt de ruimte tussen de lengtedragers van het chassis benut. Daarbij worden uiteenlopende materialen gebruikt. Van dubbele-bodemkasten van sandwichmateriaal tot dunne kunststofplaten die enkel de ruimte afbakenen en amper bijdragen aan de stabiliteit en isolatie.