Trekautotest: Hyundai Tucson 1.6 T-GDI HEV (+ video)

Hyundai bouwt pas ruim een halve eeuw auto’s, verkoopt ze pas dik 40 jaar in ons land, maar doet vooral de laatste jaren behoorlijk van zich spreken. Met elektrische modellen, hybride techniek en inmiddels ook design loopt het Zuid-Koreaanse merk voorop. Of we aan dat lijstje ook goede trekautokwaliteiten mogen toevoegen, moet deze test uitwijzen.

Waar de Europese en Amerikaanse auto-industrie ruim een eeuw voor nodig had, deden de Japanners in iets meer dan de helft van de tijd. Maar de Zuid-Koreanen waren nog sneller. Hyundai ontstond vlak na de Tweede Wereldoorlog en maakte aanvankelijk vooral bouwmaterialen, later ook schepen en elektronica. Pas in 1968 begon men met de productie van auto’s en dat waren toen nog modellen van Ford.

Eerste auto: Hyundai Pony

De eerste eigen auto van Hyundai was de Pony, die in 1975 uitkwam. Het model was getekend door de Italiaanse ontwerper Giugiaro en de motoren werden ingekocht bij Mitsubishi. Het eerste exportland voor Hyundai was Nederland, waar in 1978 de verkoop van de Pony van start ging.

SUV-trend

Er kwamen nog meer modellen op de markt, maar het zou nog twintig jaar duren voordat Hyundai echt succesvol werd. Vlak voor de eeuwwisseling nam Hyundai het merk Kia over en de autotak werd zelfstandig gemaakt. En om de Europese markt beter te bedienen werd een Europees ontwikkelings- en designcentrum geopend in Duitsland. Nota bene in Rüsselsheim, het hoofdkwartier van Opel.

Maar de eerste serieuze klap die Hyundai uitdeelde, was het snel inhaken op de SUV-trend. De Santa Fe verscheen in 2000 en enkele jaren later kwam de eerste Tucson op de markt. Door hun lage prijs en complete uitrusting waren beide auto’s een succes en in enkele jaren verdubbelde Hyundai zijn marktaandeel in ons land. En het Koreaanse concern denderde de top tien van bestverkochte automerken in.

Altijd hybride

De Tucson bleef een belangrijke speler in de steeds populairder wordende middenklasse SUV-segment, ook toen Hyundai de typeaanduiding voor de tweede generatie (2010) veranderde in ix35. Deze ‘vergissing’ werd weer rechtgezet in 2015 toen de derde generatie verscheen. Dit model was overigens de eerste Tucson waarin Hyundai zeer veel aandacht had besteed aan het design.

Inmiddels zijn we aanbeland bij de vierde generatie die begin dit jaar op de markt kwam, een auto die in bijna alle opzichten een voorbeeld is voor de concurrentie. Hyundai ontwikkelde voor de nieuwe Tucson namelijk drie nieuwe aandrijflijnen, allemaal met elektrische ondersteuning, dus hybride techniek. In basis gaat het drie keer om dezelfde 1,6 liter turbobenzinemotor, diesels levert het Koreaanse merk namelijk niet meer in ons land. De elektrische ondersteuning kan bestaan uit mild-hybride, een zelfopladende hybride of een plug-in hybride.

Zijaanzicht van de Hyundai Tucson 1.6 T-GDI HEV

Zelfopladende hybride

In het laatste geval is er een wat grotere accu aan boord die je extern kunt opladen om er dan dik 50 kilometer volledig elektrisch mee te kunnen rijden. Wie vaak korte afstanden rijdt en trouw oplaadt, kan zo heel zuinig met benzine omspringen en rijdt goedkoop.

De mild-hybride heeft een startregenerator in de aandrijflijn, die bij het afremmen energie terugwint en de benzinemotor uitschakelt. Bij het accelereren wordt die energie weer teruggegeven aan de aandrijving. Het is maar een bescheiden hoeveelheid kracht, maar net genoeg om enkele procenten benzine te besparen.

De derde hybride variant is de gewone hybride, die we voor het gemak (en omdat Toyota en Lexus deze term hebben geïntroduceerd) zelfopladende hybride noemen. Er zit dus geen accu in die je extern kunt opladen. Dat doet de auto zelf tijdens het afremmen op de motor, als je remt met het rempedaal of als er een andere bedrijfsfase is waarin er energie over is.

Bijna altijd automaat

Het is wel grappig om deze drie versies van dezelfde auto eens met elkaar te vergelijken. De mild-hybride kost in de Comfort-versie € 37.995. De zelfopladende hybride is € 3.000 duurder en de plug-in hybride kost weer € 2.000 meer. Maar de mild-hybride heeft standaard een handgeschakelde zesversnellingsbak. Wil je daarin een automaat – die standaard is in de andere hybrides – dan is de meerprijs van de zelfopladende hybride maar € 1.000.

Je krijgt niet in elke versie evenveel vermogen. Bij de mild-hybride is het 150 pk, bij de zelfopladende hybride 230 pk en bij de plug-in hybride 265 pk. Met het toenemen van de kracht stijgt ook het gewicht. Rijklaar weegt de mild-hybride met automaat 1.566 kilogram, bij de zelfopladende hybride slaat de weegschaal uit naar 1.639 kilogram en de plug-in hybride doet daar moet 1.893 kilogram nog een flinke schep bovenop. En over gewichten gesproken: zowel de mild-hybride als de zelfopladende hybride mogen 1.650 kilogram trekken van Hyundai, de plug-in hybride maar 1.350 kilogram.

Beste compromis

De zelfopladende hybride biedt dus het beste compromis tussen prijs, kracht en trekvermogen, en dat was daarom ook de versie die we voor de trekautotest in huis haalden. De eerste indruk van de auto is ‘onder de indruk’. Hyundai heeft een origineel design wat bij een SUV – waarvan de basisvorm toch min of meer vaststaat – best een moeilijke opgave is.

Erg fraai vinden we de voorzijde, waarbij de lichtunits deels overlopen in de grille. Het silhouet van de Tuscon suggereert een sterk aflopende daklijn, maar dat is een beetje gezichtsbedrog. De zijkant heeft scherpe vouwen, niet ieders smaak, maar zeker markant. Aan de achterkant springen de lichtunits in het oog. Qua afmetingen zit de 4,50 meter lange Tucson in het hart van de middenklasse SUV-segment.

Buitenspiegelcamera

Ook in het interieur is de Tucson een opvallende auto. In plaats van een traditioneel instrumentenpaneel, is er een rechthoekig beeldscherm waarop de instrumenten worden getoond. Zeer goed afleesbaar, met veel informatie en met een briljante vondst! Zodra je de richtingaanwijzer gebruikt, wordt afhankelijk van de richting wordt de linkse of rechtse teller een soort extra buitenspiegel omdat daarin het beeld van een camera onder de buitenspiegel wordt getoond. En die camera geeft een zodanig breed beeld, dat deze tevens de dode hoek laat zien.

Het is ook briljant bij het achteruitrijden met een caravan, omdat je ook dan veel meer ziet dan in een caravanspiegel. Wel even de richtingaanwijzer aanzetten, anders heb je geen beeld. Je zou er zelfs mee kunnen rijden zonder caravanspiegels als het beeld permanent te zien zou zijn. Misschien een idee voor Hyundai om automatisch beide tellers het beeld te laten tonen bij het achteruitrijden.

Het dashboard van de Tucson is slim gemaakt en goed afgewerkt. Het infotainmentsysteem in de middenconsole is makkelijke te bedienen.

Goede ergonomie

Ook de rest van het interieur is zeer praktisch gemaakt en goed afgewerkt. De rand van het dashboard loopt bijvoorbeeld optisch door in de deuren. Ook het tweede beeldscherm in de auto, dat in de middenconsole het infotainment voor zijn rekening neemt, is erg goed gemaakt en een toonbeeld van goede ergonomie. In plaats van de bediening van bijna alle functies via dat scherm te laten lopen, zijn er voor alle veelgebruikte functies gewone knoppen of tiptoetsen.

En het scherm zelf is helder en duidelijk. Op de middentunnel is een handig vakje voor je smartphone en er zijn twee bekerhouders. Het ziet er bovendien opgeruimd uit, omdat Hyundai in plaats van de versnellingspook voor drukknoppen heeft gekozen voor de standen P, R, N en D. Alles bij elkaar is het interieur een aangename en comfortabele werkplek voor de bestuurder en voor de passagiers een prettige verblijfplaats. Ook achterin waar het meubilair comfortabel is en er voldoende hoofd- en beenruimte wordt geboden.

Vlot genoeg

Qua rijeigenschappen hoefde je Hyundai eigenlijk al niets meer te leren. De vorige Tucson was een uitmuntend rijdende SUV en de nieuwe doet daar nog een schepje bovenop. Hij rijdt mede dankzij de standaard zestraps automaat comfortabel, stuurt plezierig en met voldoende gevoel en hij is met 230 pk aan vermogen en 350 Nm aan koppel meer dan vlot genoeg. De sprint van 0 naar 100 kilometer per uur kost slechts acht tellen en de topsnelheid bedraagt 193 kilometer per uur.

Kracht is er ook voldoende voor het trekken van een caravan. Nadat we de Sprite Alpine Sport 420 CT (standaard maximum 1.250 kilogram, opgewaardeerd 1.350 kilogram) hebben aangekoppeld, merken we al gauw dat de Tucson niet erg onder de indruk is van de last aan zijn trekhaak. De Hyundai blijft opmerkelijk kwiek reageren als je gas geeft.

Redelijk zuinig

Het rijgedrag van de Tucson is zeker en veilig. De Alpine volgt de Hyundai voorbeeldig, ondanks de relatief zware achterkant (de toiletruimte en deel van de keuken zitten achter de as). Grote oneffenheden zoals verkeersdrempels brengen heel kort wat extra beweging in de combinatie, maar de stevige schokdemping van de Tucson zorgt snel voor herstel van de rust.

De relatief zware SUV blijkt met caravan erachter ook vrij ongevoelig voor zijwind. Bij het passeren van vrachtauto’s voel je wel even een lichte beweging, maar de combinatie blijft stabiel. De hybride aandrijving is ook met aangekoppelde caravan redelijk zuinig, al profiteer je bij volle belasting doorgaans minder van de hybride techniek. We noteerden een gemiddelde van 10,3 liter per 100 kilometer. Solo rijdend kwamen we uit op 6,4 liter per 100 kilometer.

De Hyundai Tucson met de Sprite Alpine Sport aan de trekhaak

Conclusie Hyundai Tucson

Testredacteur Mario Vos: “Het is interessant om te zien hoe snel Hyundai zich heeft ontwikkeld en hoe het merk trendsettend is geworden in techniek. Naast drie volledig elektrische modellen, biedt het Koreaanse merk ook drie plug-in hybride modellen en drie zelfopladende hybrides aan. En waar veel merken dan niets meer kunnen betekenen voor de caravanbezitters kan Hyundai ook deze doelgroep bedienen. Met naast goede trekkwaliteiten ook een zeer prettig rijdende SUV voor dagelijks gebruik. En dat voor beschaafde prijzen.”

Vergeet niet de video te bekijken

Voor wie alles wil weten over deze Hyundai Tucson als caravantrekker, mag zeker niet vergeten de bijbehorende video te bekijken die je bovenaan dit artikel kunt aanklikken. Kijk ook zeker even verder naar alle andere trekauto’s die autojournalist Mario Vos voor ACSI FreeLife heeft getest.